Buitenlandse levensverzekeringen: wat dient u aan te geven?

De fiscale administratie heeft toegang tot een databank met levensverzekeringscontracten onderschreven door Belgisch rijksinwoners in het buitenland, dankzij de Common Reporting Standard (CRS). CRS is een rapportagestandaard ontwikkeld door de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling), die tot doel heeft fiscale transparantie te bekomen via een automatische gegevensuitwisseling tussen de partnerstaten. Alle lidstaten van de Europese Unie, maar ook verschillende landen wereldwijd (105 landen op 25/04/2019. De lijst kan u vinden via: http://www.oecd.org/tax/exchange-of-tax-information/MCAA-Signatories.pdf) worden onderworpen aan de rapportering volgens CRS.

Concreet, worden verzekeringsmaatschappijen verplicht informatie over te dragen in verband met levensverzekeringen aan het land waarvan de persoon die de rechten bezit inwoner is. Zo zal een buitenlandse verzekeringsmaatschappij financiële inlichtingen uitwisselen met België voor contracten van verzekeringnemers woonachtig in België.

De Belgische fiscale administratie heeft van deze inlichtingen gebruikgemaakt om de belastingplichtigen die een levensverzekeringscontract in het buitenland hebben onderschreven, schriftelijk op de hoogte te brengen. Dit schrijven heeft een louter informatief doel, waarop de belastingplichtige niet hoeft te reageren. De fiscus wenst hiermee ook de belastingplichtige te herinneren aan zijn plicht tot aangifte van de buitenlandse levensverzekering in de personenbelasting. U dient hiervoor slechts het vakje 1076-88 aan te vinken, de volledige naam van de verzekeringnemer te vermelden, en het betreffende land op te geven.

In deze omstandigheden, en met het oog op het vermijden van een boete (meest waarschijnlijk 50 EUR), kunnen we u alleen maar aanraden uw buitenlandse levensverzekering aan te geven in uw aangifte personenbelasting.

Thomas Roelands – Jurist bij Pareto